Page 48 - Apokalipsi Files
P. 48

του Γκόλντσμιτ, και άλλα πειράματα. Δεκαετίες έρευνας διεξήχθη στις αρχές του
         20ου αιώνα, βομβαρδίζοντας μύγες φρούτων και σκώρους με ακτινοβολία, με την
         ελπίδα να μεταλλάξουν το DNA τους και να παράγουν βελτιωμένα πλάσματα. Αυτά
         τα πειράματα ήταν μια πλήρης αποτυχία - δεν παρατηρήθηκαν βελτιώσεις - μόνο
         αδύναμες, αρρωστημένες, παραμορφωμένες μύγες φρούτων. Οι καμηλοπαρδάλεις
         μπορεί  να  έχουν  εξελιχθεί  από  αντιλόπες  -  αυτό  δεν  είναι  το  επιχείρημα,  και

         παραμένω ανοιχτός στο ενδεχόμενο να έχει συμβεί. Αλλά σίγουρα δεν ήταν λόγω
         της Τυχαίας Μεταλλαγής!


         Στην άμυνα


         Από μια θεωρητική άποψη, υπάρχουν μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούν να
         δημιουργηθούν "νέες πληροφορίες" με το Διπλασιασμό Γονιδίου, αλλά κατά τη
         διάρκεια  της  πραγματικής  διαδικασίας  αντιγραφής  γονιδίων,  ένα  προϋπάρχον

         γονίδιο  απλώς  αντιγράφεται  και  τίποτα  πραγματικά  νέο  δεν  δημιουργείται.
         Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μεταλλάξεις μπορούν να «αναιρέσουν» ό, τι
         «μπορούν να κάνουν», αλλά οι υποστηρικτές της δημιουργίας του κόσμου   δεν
         ρωτούν πώς οι σύνθετες δομές μπορούν να υποβαθμιστούν, αλλά μάλλον πώς οι
         σύνθετες δομές μπορούν να χτιστούν αρχικά.

         Το   2 0 0 4 ,   ο   M i c h a e l   B e h e

         δημοσίευσε μια μελέτη στο Protein
         Science με τον φυσικό David Snoke,
         η οποία έδειξε ότι εάν απαιτούνται
         πολλαπλές  μεταλλάξεις  για  να
         δημιουργηθεί  ένας  λειτουργικός
         δεσμός  μεταξύ  δύο  πρωτεϊνών,  ο
                                                                              Michael Behe
         γονιδιακός πολλαπλασιασμός και ο

          μηχανισμός σημειακής μετάλλαξης θα ήταν μόνο αναποτελεσματικοί επειδή λίγα
          πολυκύτταρα είδη (όπως εμείς οι άνθρωποι) φτάνουν στα απαιτούμενα μεγέθη
          πληθυσμού. Το 2008, οι επικριτές του Behe και του Snoke προσπάθησαν να τους
          διαψεύσουν στο περιοδικό Genetics, αλλά απέτυχαν. Οι κριτικοί διαπίστωσαν ότι
          στους  ανθρώπους,  η  επίτευξη  μόνο  δύο  ταυτόχρονων  μεταλλάξεων  μέσω  της
          Δαρβινικής εξέλιξης «θα έπαιρνε περισσότερα από 100 εκατομμύρια χρόνια», το

          οποίο  παραδέχθηκαν  ότι  ήταν  «πολύ  απίθανο  να  συμβεί  σε  εύλογο  χρονικό
          διάστημα».  Γίνεται  όλο  και  πιο  σαφές  ότι  πολλά  τέτοια  «χαρακτηριστικά
          πολλαπλών  μεταλλάξεων»,  τα  οποία  θα  απαιτούσαν  πολλαπλές  μεταλλάξεις
          προτού να παράγουν οποιοδήποτε όφελος υπάρχουν στη βιολογία.








         48
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53