Page 65 - Apokalipsi Files

άλλη μαρτυρία. Όποιος δεν συνηγορεί σε αυτήν την υπέρτατη θέση της Αγίας
Γραφής, δεν είναι πραγματικά οπαδός του Χριστού.
Επιπλέον, οι αυθεντικοί Χριστιανοί δεν μπορούν να επιτρέψουν ούτε στην
πλειοψηφική γνώμη ούτε στα κυβερνητικά διατάγματα να καθορίζουν τι να

πιστεύουμε, ειδικά αυτή τη στιγμή της ιστορίας. Όποιος έχει λίγη βιβλική διάκριση
θα πρέπει να είναι σε θέση να δει ότι η δυτική κοινωνία σκόπιμα έχει εισέλθει σε
μια βαθιά καμπή ανηθικότητας και απιστίας, όπως περιγράφεται στους Ρωμαίους
1: 22–25: «Λέγοντες ότι είναι σοφοί, εμωράνθησαν και άλλαξαν τη δόξα του
άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και
τετραπόδων και ερπετών……..οι οποίοι μετάλλαξαν την αλήθεια του Θεού σε

ψεύδος και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίση μάλλον παρά τον κτίσαντα ο
οποίος είναι ευλογητός στους αιώνες».
Το απόσπασμα αυτό περιγράφει ακριβώς αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στη
σύγχρονη δυτική κοινωνία μας. Και το νόημα αυτού του βιβλικού κειμένου είναι
ότι αυτή η ηθική κατάρρευση είναι μια κρίση από τον Θεό καθώς τους παρέδωσε
στην εκούσια αμαρτωλή “κουλτούρα” τους:
«Ρωμ. 1:26-32 Γι' αυτό, ο Θεός τούς παρέδωσε σε πάθη ατιμίας· επειδή, και οι
γυναίκες τους αντικατέστησαν τη φυσική χρήση με την αφύσικη· παρόμοια δε και
οι άνδρες, αφήνοντας τη φυσική χρήση τής γυναίκας, άναψαν μέσα τους από την

επιθυμία τους ο ένας προς τον άλλον, κάνοντας την ασχημοσύνη, αρσενικοί σε
αρσενικούς, και απολαμβάνοντας στον εαυτό τους την πρέπουσα αντιμισθία τής
πλάνης τους. Και καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός
τούς παρέδωσε σε αδόκιμον νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει· επειδή,
είναι γεμάτοι από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία· είναι γεμάτοι
από φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια· ψιθυριστές, κατάλαλοι, με μίσος για
τον Θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρετές κακών, απειθείς στους

γονείς, χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι,
ανελεήμονες· οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τη δικαιοσύνη τού Θεού, ότι εκείνοι που
πράττουν τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μονάχα τα πράττουν,
αλλά και επιδοκιμάζουν με ευχαρίστηση εκείνους που τα πράττουν»
Οι εκκλησίες πρέπει να είναι το τελευταίο μέρος στη γη όπου οι φορείς αυτοί θα
μπορούν να βρουν έδαφος που θα υποθάλπει τις ανήθικες αξίες τους, τις μισές
τους αλήθειες, τα ψέματά τους και την εμφανή κατάχρηση εξουσίας, η οποία
αγγίζει τα όρια της τυραννίας.
2. Η χαρά και όχι ο φόβος, πρέπει να κυριαρχεί στην κοινωνία των πιστών. Η Καινή

Διαθήκη είναι γεμάτη οδηγίες και ενθάρρυνση για τους Χριστιανούς να
καλλιεργούν τη χαρά, ακόμη και εν μέσω διώξεων και στενοχωριών. «Να χαίρεστε
πάντα» (1 Θεσσαλονικείς 5:16). «Χαίρετε πάντα στον Κύριο, και πάλι θα πω,
χαίρετε! » (Φιλιππησίους 4: 4). Ένα σημάδι μιας πιστής εκκλησίας είναι ότι
«χαίρεται με την ελπίδα» (Ρωμαίους 12:12), χωρίς να τρομοκρατείται.
Ο φόβος του θανάτου είναι η απόλυτη υποδούλωση, και ήρθε ο Χριστός ακριβώς

65