Page 19 - Apokalipsi Files

Ιούλιος 2021

Ο συγγραφέας τού βιβλίου τού Εκκλησιαστή μάς λέει: «Είναι καλύτερο να πάει
κάποιος σε ένα σπίτι πένθους παρά σε ένα σπίτι συμποσίου, γιατί αυτό είναι το
τέλος παντός ανθρώπου, και άνθρωπος πρέπει να το θυμάται αυτό» (Εκκλ. 7:2).
Λέει ότι οι μέρες που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη θλίψη για την απώλεια ενός
αγαπημένου μας προσώπου, είναι καλύτερες από μια γιορτή. Και ο λόγος είναι ότι
καθένας μας ζει με τη συνεχή πραγματικότητα ότι μια μέρα όλοι μας θα πεθάνουμε.

Υπό το πρίσμα αυτής της πραγματικότητας, το λαμβάνουμε υπόψη κατανοώντας
ότι υπάρχουν πράγματα χειρότερα από το θάνατο. Aυτό μας γεμίζει με ένα
αίσθημα ευθύνης και ταυτόχρονα συνειδητοποιούμε ότι κάτι δεν λειτουργεί όπως
θα έπρεπε. Ο ίδιος ο θάνατος είναι μια διαρκής υπενθύμιση ότι σε αυτόν τον κόσμο
κάτι προφανώς δεν έχει πάει καλά. Για να καταλάβουμε τι έχει συμβεί - καθώς ο
θάνατος , ο πόνος και η θλίψη αποτελούν μέρος του κόσμου που γνωρίζουμε τόσο

καλά- θα πρέπει να ψάξουμε για άλλη μια φορά στη Γραφή για τις απαντήσεις.

Οι πρώτες λέξεις που γράφτηκαν για μας στη Βίβλο, είναι ότι στην αρχή ο Θεός
δημιούργησε τα πάντα, είτε τα ορατά είτε τα αόρατα, και τα αποκάλεσε όλα «πολύ
καλά». Με αυτό η Γραφή μαρτυρεί το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Κύριος πάνω σε όλη
τη δημιουργία, αλλά και κάτι περισσότερο: ότι όλα όσα δημιούργησε ήταν
κατ'ουσίαν καλά. Τίποτα δεν ήταν ελαττωματικό. Τίποτα δεν ήταν διαστρεβλωμένο.
Δεν υπήρχε ασθένεια, πόνος ή θάνατος - όλα λειτουργούσαν όπως έπρεπε. Αυτό το
καλό δώρο δόθηκε στον άνδρα και τη γυναίκα, στο πρώτο ζευγάρι που

δημιούργησε ο Θεός: τον Αδάμ και την Εύα. Εκείνη την εποχή, και οι δύο
αρέσκονταν να περπατούν μαζί με τον ίδιο τον Θεό.

19