Page 16 - Apokalipsi Files
P. 16

Jones,  στον Καλβινισμό (Calvinism). Η διαφορά τους, ωστοσ́ ο, δεν ενοχλουσ́ ε τον

         Morgan  ο  οποιό ς  σεβοτ́ αν  βαθυτ́ ατα  τον  Μartin  και  με  χαρά  μοιραζοτ́ αν  την
         εποπτειά  του μεγαλ́ ου εκκλησιασ́ ματός του.
         Ωστόσο,  δεν ήταν ολ́ οι ευχαριστημεν́ οι στην εκκλησία τού Westminster με αυτην́
         την επιλογή τού ηλικιωμεν́ ου τους ποιμεν́ α. Μερικοί κρατουσ́ αν τις αποστασ́ εις
         τους από τα κηρυγ́ ματα του Lloyd Jones, αποκαλων́ τας τον ''αυτος́  ο Καλβινιστης́ ''.
         Με αυτον́  τον τροπ́ ο εξεφ́ ραζαν τη συμπαράσταση των περισσοτ́ ερων πιστων́  στη
         Φιλελεύθερη Εκκλησιά  των ημερων́  τους – και των εργατων́  της- που κατεκ́ ριναν
         ''περιορισμεν́ α δογ́ ματα.›



         Πεν́ τε αξιόλογα κηρυγ́ ματα


         Δεδομένων των συνθηκών, της προοπτικης́  του φοβ́ ου και της καταστροφης́  τού
         πολεμ́ ου, και υπό το ψυχρό βλέμμα της αξιολογ́ ησης επιφανων́  μελων́  μιας νεά ς
         εκκλησιά ς, πολλοί κηρ́ υκες θα εμ́ παιναν στον πειρασμό ενος́  ηπ́ ιου κηρυγ́ ματος το
         οποιό  θα προσεφ́ ερε μια γενικοτ́ ερη παρηγοριά.


         Οχι ομ́ ως ο Lloyd Jones!



         Απλώς δεν ητ́ αν το στυλ του, η θεολογιά  του. Ηξ́ ερε πως το ποιμ́ νιό του χρειαζοτ́ αν
         μια «αγ́ κυρα» για τις μελλοντικες́  ταλαιπωριέ ς του και οχ́ ι εν́ αν απλό καθησυχασμό.
         Χρειαζόταν  ένα  θεμέλιο  εμπιστοσύνης  στον  Θεό  που  θα  τους  επέτρεπε  να
         αποδεχτουν́  το θελ́ ημά Του και να Τον εμπιστευθουν́ .
         Τους  εδ́ ωσε,  λοιπον́ ,  αυτό  που  ο  θεολόγος  Ι.  Packer,  καθισμεν́ ος  στα  έδρανα
         ακούγοντας το κήρυγμά του, θυματ́ αι ως «την καρδιά της διακονιά ς του»: μια «ένα
         έναυσμα για βιβλικά θεμελιωμένη χριστιανική σκεψ́ η που γίνεται πράξη ύστερα
         από βαθύ προβληματισμό στη ζωη»́ .
         Η  ερωτ́ ηση  που  επ́ ρεπε  να  αντιμετωπισ́ ει  ο  Lloyd  Jones  καθως́   ανεβ́ αινε  στον

         αμ́ βωνα μπροστά σε μια ομαδ́ α ανθρωπ́ ων που ανεμ́ εναν εναερ́ ιες επιδρομες́ , είναι
         τοσ́ ο παλιά οσ́ ο και ο Ιωβ́ : Γιατί, εαν́  ο Θεος́  ειν́ αι γεματ́ ος αγαπ́ η και δυν́ αμη,
         βιων́ ουμε τοσ́ η οδυν́ η σε αυτον́  τον κοσ́ μο;
         Παρουσίασε  μια  σειρά  πέντε  κηρυγμάτων  πάνω  σε  αυτό  το  θέμα,  τα  οποία
         αργοτ́ ερα δημοσιέ υσε σε εν́ α μικρό βιβλιό  υπό τον τίτλο «Γιατί ο Θεος́  επιτρεπ́ ει
         τον πολ́ εμο» (Why does God allow War, 1939). Στο πρώτο του κήρυγμα, αναφέρθηκε

         στο προβ́ λημα των αναπαν́ τητων προσευχων́  παίρνοντας ως βάση το χωρίο από
         την  επιστολή  Α'  Τιμόθεον    2:8.  Απευθυνόμενος  σε  όσους  δεν  είχαν  δει  την
         απαν́ τηση του Θεού στις «κρισ́ ιμες προσευχες́  τους», ο Lloyd Jones απαν́ τησε με
         αυστηρότητα ότι η προσευχή είναι «σαν εν́ αν μηχανισμο ́ σχεδιασμεν́ ο να παραγ́ ει
         συγκεκριμεν́ α αποτελεσ́ ματα», ωστόσο όταν αποκόπτεται από τη λατρειά  και την
         υπακοή, ειν́ αι καταδικασμεν́ η σε αποτυχιά . Εαν́  καπ́ οιος πρεπ́ ει να προσευχηθεί




         16
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21