Page 6 - Apokalipsi Files

είμαστε ειλικρινείς, όλοι μας κάποια στιγμή βρεθήκαμε στη θέση του άφρονα,
ειδικά καθώς διαβάζουμε το βιβλίο των Παροιμιών και το Άγιο Πνεύμα μάς ελέγχει
για τομείς αφροσύνης στη ζωή μας!

Ωστόσο, όταν βλέπω, ως επί το
πλείστον, το περιεχόμενο αυτών
που Χριστιανοί δημοσιεύουν, τον
τρόπο με τον οποίο πολλοί
ε κ λ ο γ ι κ ε ύ ο υ ν τ ι ς « μ ι κ ρ έ ς
καθημερινές αμαρτίες», την ευκολία
με την οποία τα μέλη της ευρύτερης
Ευαγγελικής Εκκλησίας είναι έτοιμα
ν α δ α γ κ ώ σ ο υ ν κ α ι ν α
κατασπαράξουν το ένα το άλλο,
α ι σ θ ά ν ο μ α ι σ υ χ ν ά π ο λ ύ
αποθαρρυμένος. Είναι σαν καθένας
να έχει το δικό του βήμα από το

οποίο μπορεί να εκφράζει όλα τα παράπονά του. Τα ατελείωτα επιχειρήματα, οι
διαπληκτισμοί και οι μεγάλες δηλώσεις είναι πια εξουθενωτικά. Η τάση πολλών να
λένε «Εγώ είμαι του Παύλου» ή «Εγώ είμαι του Απολλώ» είναι το ίδιο εξουθενωτική.

Δεν θέλω να πω ότι οι θεολογικές διαφορές είναι θέματα που πρέπει να μας
προκαλούν αδιαφορία, αλλά πιστεύω πως υπάρχει τρόπος για εμάς τους
αναγεννημένους Χριστιανούς να συμπεριφερθούμε χωρίς να αντικατοπτρίζουμε
την κουλτούρα και το πνεύμα τού κόσμου που παρουσιάζεται τόσο απροκάλυπτα.
Απ' όλους τους ανθρώπους, εμείς πρέπει να είμαστε ικανοί να συζητήσουμε με
ειλικρίνεια για τις διαφορές μας, διατηρώντας παράλληλα την αδελφική αγάπη ο
ένας προς τον άλλον! Από όλους τους ανθρώπους, εμείς πρέπει να είμαστε σε θέση
να συζητήσουμε χωρίς να κάνουμε επίθεση ο ένας στον άλλον με υπονοούμενα για
τα κίνητρά του ή χωρίς να παρερμηνεύουμε εσκεμμένα τα λόγια του. Απ' όλους
τους ανθρώπους, εμείς οφείλουμε να είμαστε σε θέση να τα κάνουμε όλα αυτά,
όμως, δεν τα κάνουμε.

Η «φθηνή» ωστόσο σωστή απάντηση είναι ότι δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα
αυτά εξαιτίας της αμαρτίας. Η αμαρτία σίγουρα βρίσκεται στη ρίζα του
προβλήματος όμως είναι μια συγκεκριμένη αμαρτία για την οποία είμαστε ένοχοι
εδώ. Είμαστε ένοχοι στο ότι δεν είμαστε γρήγοροι στο να ακούμε, αργοί στο να
μιλάμε, αργοί σε οργή (Ιάκωβος 1:19). Ίσως υπάρχει μια πληθώρα αιτιών που να
εξηγούν το γιατί, αλλά ο λόγος στον οποίο εγώ επανέρχομαι κάθε φορά, είναι ότι
λίγοι αναλογίζονται τον λόγο που ο Ιάκωβος γράφει αυτά. Πρέπει να είμαστε
«γρήγοροι στο να ακούμε, αργοί στο να μιλάμε, αργοί σε οργή επειδή η οργή του
ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη του Θεού» (Ιάκωβος 1:20).

Τα υπόλοιπα χωρία του 1ου κεφαλαίου τού Ιακώβου συστήνουν ξανά την υπακοή
υπό το φως του ότι πρέπει όλοι να είμαστε γρήγοροι στο να ακούμε, αργοί στο να
μιλάμε, αργοί σε οργή. Κλείνοντας, το κεφάλαιο 26 λέει «Αν κάποιος ανάμεσά σας
νομίζει ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινώνει τη γλώσσα του, αλλά εξαπατάει την
καρδιά του, η θρησκεία του είναι μάταιη». Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι:

6 6