Page 7 - Apokalipsi Files

όποιος δεν καθαρίζει τον εαυτό του από την ανηθικότητα και την κακία, δεν δέχεται
τον Λόγο με ταπεινότητα, ούτε γίνεται εκτελεστής του Λόγου αλλά παραμένει
απλός ακροατής, αυτός έχει πίστη χωρίς αξία.

Μπορεί να έχουν υπερβολικά πολλά να πουν επί του θέματος - μπορεί ακόμα να
λένε και πολλά σωστά- αλλά αν δεν υπακούσουν σε αυτές τις αλήθειες, τότε
μπορούν να παρομοιαστούν με τον τυπικό άφρονα, που κοιτάζεται στον καθρέφτη
και αμέσως λησμονεί την εμφάνισή του. Με άλλα λόγια, δεν έχουν καμία εξουσία να
μιλούν για οτιδήποτε σημαντικό μέσα στην εκκλησία εφόσον δεν μπορούν να
υπακούσουν σε κάποια από τα πιο βασικά στοιχεία της χριστιανικής πίστης.
Κυρίως, δεν είναι άτομα που χαρακτηρίζονται από εγκράτεια, ιδιαίτερα της
γλώσσας.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Παύλος δίνει οδηγίες στον νεαρό Τιμόθεο λέγοντας
«Ο δούλος τού Κυρίου, όμως, δεν πρέπει να μάχεται, αλλά να είναι πράος προς
όλους, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκοντας με πραότητα αυτούς που
αντιφρονούν· μήπως και ο Θεός δώσει σ' αυτούς μετάνοια, ώστε να γνωρίσουν την
αλήθεια, και να συνέλθουν από την παγίδα τού διαβόλου, από τον οποίο είναι
παγιδευμένοι στο θέλημα εκείνου» (2 Τιμοθέου 2:24-26).

Ο Θεός έδωσε στην εκκλησία δασκάλους για τη διαπαιδαγώγησή της (1 Κορινθίους
12:28 και Εφεσίους 4:11). Ένας πιστός ποιμένας θα εξαντλήσει κάθε ευκαιρία για
προτροπή, επίπληξη, διόρθωση, διδασκαλία, διαπαιδαγώγηση κ.α. Eπίσης είναι
υπεύθυνος να απομακρύνει τον άνθρωπο που φέρνει διχασμό, τον αμετανόητο,
τον λύκο – και την ίδια στιγμή να γιατρεύει τις πληγές του ποιμνίου του. Αυτό όμως,
οδηγεί σε ένα ενδιαφέρον δίλημμα αυτούς από την εκκλησία οι οποίοι είναι
βιαστικοί στο να μιλούν και θέτει τουλάχιστον τρία πολύ βασικά στοιχεία:

1. Υπάρχει κάποιος ο οποίος είναι σε θέση να μιλήσει για θέματα πίστης – κι αυτό το
άτομο είναι ένας πρεσβύτερος βιβλικά καταρτισμένος. Θα είναι ένα άτομο που
ενσαρκώνει τα χαρακτηριστικά των παστορικών επιστολών, αλλά ειδικά σε αυτή
την περίπτωση, κάποιος που είναι ικανός να χειριστεί τις Γραφές. Οι άνθρωποι
στην τοπική εκκλησία αυτού του πρεσβύτερου έχουν υποχρέωση να τον ακούν
βάσει της εξουσίας που του έχει δοθεί από τον Θεό.

2.Η θέση του αυτή τον καθιστά υπεύθυνο να διορθώνει εκείνους που του
αντιτίθενται, αλλά να το κάνει με ευαισθησία και με την ελπίδα ότι ο Θεός θα τους
δώσει μετάνοια, που θα οδηγήσει στη γνώση της αλήθειας. Κατά συνέπεια, αυτός ο
πρεσβύτερος, που είναι εγκεκριμένος από τον Θεό, θα είναι σε θέση να διορθώνει
το ποίμνιο συστηματικά. Με άλλα λόγια: θα είναι κάποιος που ο μέσος πιστός τής
εκκλησίας θα τον βρίσκει δυσάρεστο σε πολλά σημεία.

3.Αυτό με τη σειρά του μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πολλοί οι οποίοι
πιστεύουν ότι έχουν μια έγκυρη ερμηνεία των Γραφών αλλά ουσιαστικά δεν έχουν
και χρήζουν διόρθωσης. Ωστόσο, παρατηρήστε ότι το κείμενο περνάει σε ακόμα
πιο προσβλητικό ύφος. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να έρθουν σε μετάνοια. Πρέπει
να ξυπνήσουν και να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι έχουν παγιδευτεί από τον
ίδιο το Σατανά. Για να το θέσω πιο ξεκάθαρα: ο Ιάκωβος λέει σε αυτούς που τους
αρέσει να φαντάζονται τους εαυτούς τους δασκάλους ενώ δεν είναι, ότι είναι
παγιδευμένοι από τις μεθοδείες του Σατανά – και αντί να διαπληκτίζονται

7